اثر انگشت میرزاده در موسیقی

آقای تعریف، ویژگی آثار میرزاده را در چه چیزی خلاصه می کنید؟
از ویژگی های بارز میرزاده، در درجه اول باید به توانایی او اشاره کرد، با بزرگانی چون استاد مظهر خالقی و استاد حسن زیرک کار کرده و آثاری که برای این استادان ساخته نشان از تبحر و نبوغ ایشان در آهنگسازی است، آثار میرزاده صاحب امضا و اثر انگشت مختص به خود است به این معنا که اگر کسی با اندک سواد موسیقایی به اثری از استاد میرزاده گوش دهد، درمی یابد که این اثر میرزاده است و این نشان از امضای خود او پای آثارش است. او در سن ١6-١7سالگی با توانایی ذاتی بالایی که داشت توانست بر ساز ویولن چیره شود و این ساز را اسیر دستانش سازد و بعدها او به تهران می آید و در رادیو کردی آن زمان تهران مشغول به کار می شود، اینجا هم شاهد قدرت آثار او هستیم و می بینیم که همزمان با نوازندگی رو به آهنگسازی فیلم و ارکستر می آورد، در تمام این آثار توانایی و قدرت اجرا و نبوغ تنظیم آهنگ او متجلی است و همین آثار میرزاده، او را ماندگار کرده است. آن زمان برای خوانندگان بنام همچون ایرج، گلپا و... آهنگ می سازد. در موسیقی فیلم نیز برای مثال در مجموعه کاف شو که از آثار پرویز صیاد، کارگردان نامدار تئاتر و سینما بود، میرزاده شاهکاری ماندگار می آفریند که زبانزد همگان است، در سکانسی از این مجموعه میرزاده در آن رقص باله را با موسیقی دریاچه قوی چایکوفسکی اجرا می کرد، به شکلی نامحسوس در این اجرا با آهستگی و نرمی استادانه آهنگ دریاچه قو را آرام آرام به ٨-٦ باباکرم تبدیل می کند، که این اثر تا به امروز از جمله آثار ارزنده میرزاده به شمار می رود. میرزاده از چنان استعداد و خلاقیت بالایی برخوردار بود که اگر شرایط ذهنی خود و محیط پیرامونی او فراهم بود و اجازه می داد، بی تردید او یکی از سولیست های ممتاز بهترین ارکسترهای بزرگ جهان می توانست به شمار آید.
آیا تاثیر موسیقی میرزاده را در موسیقی الان می توان مشاهده کرد؟
متاسفانه امروزه در همه جا، چه در کردستان و چه در سراسر جهان به سبب گسترش سریع و دامنگیرشدن هیولایی رسانه ها به ویژه تلویزیون، سطح موسیقی پایین آمده است، من کسی را سراغ ندارم که الان ادامه دهنده راه میرزاده باشد، هرچند گروه هایی همچون کامکارها هستند که با تلاش و پشتکار مداوم و البته به شیوه و سیاق خود کارهای ارزشمندی به جامعه هنری ارایه داد ه اند، ولی در مجموع به علت تاثیرات مخرب رسانه های جهانی، نمی توانیم بگوییم که موسیقی به ویژه موسیقی کردی در حال پیشرفت و شکوفایی است، می توان آمار گرفت که در حال حاضر به طور مثال از میان ٢٠ کانال ماهواره ای کردی چه اندازه موسیقی درست و ریشه دار کردی و بحث و گفت وگو در این زمینه پخش می شود؟! متاسفانه سطح آثار به شدت پایین آمده و این افول را می توان در موسیقی های موجود فارسی، ترکی و حتی عربی و دیگر موسیقی های موجود در جهان نیز به وضوح مشاهده کرد، مثل غذای فست فود، که خیلی سریع مردم را سیر می کند اما تهی از ارزش غذایی است، چه بسا زیانبار هم باشد، امروزه آثاری را می شنویم که به نام موسیقی کردی به خورد خلق الله داده می شود که اساسا نشانی از فرهنگ کردی یا دیگر فرهنگ ها ندارند، امروزه آثاری که استاد خالقی با استاد میرزاده یا با استاد حسن یوسف زمانی، خلق کرده بودند، دیگر نظیرش را نمی شنویم.
میرزاده در کدام حوزه موسیقی موفق تر بوده است؟
به نظر من میرزاده در تمام سطوح موسیقی که کار کرده اثر انگشت خود را به جا گذاشته است و به طور کلی در تمام سطوح نوازندگی و آهنگسازی نوآوری و نبوغ داشته، به اعتقاد من و همان طور که قبلا اشاره کردم او می توانست در صورت مهیابودن شرایط در موسیقی کلاسیک بسیار موفق تر و سرآمدتر باشد، چراکه توانایی و استعداد و حد و اندازه میرزاده بسیار بیشتر از نوازندگی یا آهنگسازی با برخی خوانندگان بود، البته هنرمند در هر حوزه ای که فعالیت کند، باید توانا و کارآمد باشد، بدون اینکه سطح کاری او را ببینیم این کارآمدی مهم است، حرف من این است که چنانچه میرزاده طور دیگری می اندیشید، می توانست موفق تر باشد، استعداد و توانایی میرزاده بسیار بالاتر از آثارش بود، درست مثل وزنه برداری که توانایی بلندکردن وزنه ٣٠٠کیلوگرم را داشته باشد ولی فقط به برداشتن وزنه ٥٠کیلویی بسنده کند، به طور کلی این مبحثی است بسیار مهم در حوزه آسیب شناسی موسیقی که امیدوارم روزی بشود مفصل در موردش صحبت کرد، باید یاد گرفت و این را به دیگران نیز بیاموزیم که همیشه با دید منتقدانه و نگاه انتقادی در مورد تاریخ و شخصیت های تاریخی مان بحث و تبادل نظر کنیم.